بررسی زیرگروه های لنفوسیت T و بیان P53 در این لنفوسیت ها در خون محیطی بیماران مبتلا به پسوریازیس

مقدمه : بسیاری از بررسی ها نشان داده اند که لنفوسیت های T نقش بسیار مهمی در پاتوژنز بیماری پسوریازیس دارند. پسوریازیس ممکن است یک بیماری التهابی ساده پوست با فعال شدن موضعی لنفوسیت های T نباشد بلکه اختلالی توام با فعال سازی سیستمیک لنفوسیت های T باشد. اینکه آیا لنفوسیت های Tی دخیل در بیماری پسوریازیس متعلق به کدام زیرگروهCD4+) یا CD8+) هستند، هنوز مشخص نشده است. هدف مطالعه ما تعیین و مقایسه زیر گروه های لنفوسیت T در خون محیطی بیماران پسوریاتیک و کنترل بود. پروتئین ساپرسور P53، در فرایندهای آپوپتوزیس، چرخه سلولی و سرطان زایی نقش تنظیم کننده دارد. ما برای تعیین نقش P53 در بیماری های خودایمن همچون پسوریازیس، بیان پروتئین P53 را در لنفوسیت های Tی خون محیطی و زیرگروه های آن توسط تکنیک فلوسایتومتری مورد ارزیابی قرار دادیم. روشها: 50 بیمار پسوریاتیک (36 مرد و 24 زن) و 40 فرد سالم به عنوان کنترل (23 مرد و 17 زن) مورد آزمایش قرار گرفت. هیچکدام از بیماران حداقل دو هفته قبل از اخذ خون درمان موضعی دریافت نکرده بودند و حداقل تا یک ماه قبل از مطالعه هیچگونه فتوتراپی یا درمان سیستمیک آنتی پسوریاتیک دریافت نکرده بودند. همه بیماران در بیمارستان های فوق تخصصی پوست رازی تحت نظر پزشک متخصص مورد تشخیص بالینی قرار گرفته و انتخاب شدند. نمونه های خون محیطی از بیماران و همچنین کنترل های سالم اخذ شد. رنگ آمیزی های سطحی و همچنین سیتوپلاسمیک برای هر یک از موارد نمونه ها در همان روز اخذ نمونه به عمل آمد. آنتی بادی های منوکلونال کونژوکه با رنگ های فلورسانس عبارت بودند از CD4-FITC، CD8-RPE، P53-FITC، CD4-RPE و CD3-RPE,CY5. آنالیز فلوسایتومتری توسط دستگاه فلوسایتومتر Becton Dikinson FACScan انجام و داده ها به وسیله نرم افزار WinMDI مورد آنالیز قرار گرفتند. نتایج: نتایج به صورت درصد سلول ها و میزان بیان سلولهای CD4+T و CD8+ و بیان P53 در زیرگروه های لنفوسیت T گزارش شد. کاهش معنی داری در درصد لنفوسیت های Tی CD4+ و CD8+ در بیماران در مقایسه با افراد کنترل مشاهده شد(P<0.05). بیان P53 در گیت لنفوسیتی (شامل کل لنفوسیت های خونی) در بیماران، کاهش معنی داری نسبت به افراد کنترل داشت(P<0.03). بیماران مرد کاهش معنی داری در بیان P53 زیر گروه های لنفوسیت CD4+T و CD8+ در مقایسه با افراد کنترل و بیماران زن داشتند)0.04 P<در مورد لنفوسیت های CD4+ و P<0.01 در مورد لنفوسیت های CD8+T )، اما کاهش معنی داری در میزان بیان P53 در زیرگروه های لنفوسیت T در بیماران زن مشاهده نشد. بحث: شواهد زیادی وجود دارد مبنی بر اینکه لنفوسیت های T نقشی مرکزی در پاتوژنز بیماری پسوریازیس دارند. تغییراتی که در درصد و بیان زیر گروه های لنفوسیت T در خون محیطی بیماران دیده می شود نشان می دهد که سیستم ایمنی به طور سیستمیک در این بیماری فعال است. در یک مطالعه، درصد لنفوسیت های CD4+T و CD8+ در خون محیطی بیماران در مقایسه با افراد کنترل کاهش داشته است. در این مطالعه، درصد سلول های CD4+T و CD8+ به طور معنی داری در بیماران کاهش داشت. این داده ها نشان دهنده انتقال این سلول ها از خون محیطی به نواحی پوست است. امکان دارد که نقصی در لنفوسیت های Tی تنظیم کننده در خون محیطی وجود داشته باشد. علیرغم تحقیقات زیادی که در مورد P53 به عمل آمده است ولی هنوز نقش های فیزیولوژیک و پاتولوژیک این پروتئین در in vivo به طور کامل مشخص نشده است. افزایش بیان P53 می تواند نتیجه تولید بالای نوع وحشی این پروتئین باشد یا اینکه نتیجه جهش در ژن آن باشد که موجب ایجاد پروتئینی با نیمه عمر طولانی می گردد. مهار ژنی که در سلول های التهابی به واسطه P53 صورت می گیرد، نقشی قطعی در پیشرفت بیماری های خودایمن دارد، مهار عملکرد P53 می تواند باعث پاسخ خودایمنی گردد که در بیماری های آرتریت خودایمن، MS و .... دیده شده است. بیان غیر طبیعی P53 می تواند باعث آشفتگی در تنظیم چرخه سلولی در لنفوسیت ها گردد که در نتیجه باعث ازدیاد تکثیر لنفوسیت های خودواکنشگر شود که در نهایت سبب مزمن شدن پاسخ التهابی می شود. یافته های ما نشان دهنده کاهش بیان پروتئین P53 در لنفوسیت های خون محیطی است که در توافق با مطالعات قبلی است.